terug naar boven
BIBLIOGRAFIE
Cantate Urbis - een dagboekreis (gedichten
en verhalen), 1999, in eigen beheer (in samenwerking
met Raf Warson)
E.A. Poe: The tell-tale Heart, hoorspelbewerking
i.s.m. Tobias Krebs en Jan Vossen
VERTALINGEN
Richard Leising: Van de snelle man (gedichten),
Perdu, Amsterdam, 2001
Saad Allah Wannus: Der Kopf des Mameluken Gaber
(aus dem Arabischen übertragen von Dr. Adel Karasholi),
een toneelstuk in opdracht van tg. Woestijn93 (opvoering
2001)
terug
naar boven
BIJ HET HOREN VAN EEN
GEDICHT OVER EEN INGEGRAVEN HOND
Kindertijd is bezaaid met kusten vol zandkastelen,
parasols, paravents en zonnecrème factor
vier met zand.
Tussen eb en vloed rolden ballen alom en
wij versloegen onze voetballende vaders
op het strand van eer. Natuurlijk was
het water wel zout en huilden wij
oorverdovend tot de koele cola kwam.
Zonovergoten blauw met geel. Getoeter van de redder.
En ergens jengelde het doffe geblaf van een hond
die tot aan zijn kop ingegraven was.
Het bracht mij weer bij de mopshond aan de boom
op de parking onderweg. Hij baste wanhoop.
Papa, waar is Fikki?
© Raf Vantuykom,
2004
(-)
op het tapijtje voor de haard knielt zij.
haar stem weet geen woorden meer
die de goden nog kunnen behagen.
ver weg onder een vreemde hemel
stopte haar man plots na vele manen
's nachts de voorbijschietende sterren te tellen.
op het kamelenkussen krijst het kindje.
© Raf Vantuykom,
2003
Uit: Goualante pour Samirah,
gedichten als protest tegen de oorlog in Irak
DJAMILLAH
de muren van de kamer ritselen:
pijn nadert mijn been met vertraagde vleugelslagen.
wind is er overal en zaait gul zand.
en alsof het weet dat de borstel naar de
woestijn gevlucht is, hoopt het zand zich
brutaal in alle hoeken op en loert naar mij.
ik zet me schrap want ik vermoed
dat het in mijn been wil bijten met
de gretigheid van de uitgehongerde vliegen
een golfplaat klappert tegen de muur
het onberekenbare ritme sloopt de onschuld
van deze situatie: ik! 9 jaar! lig met een gebroken
been
op bed! in een leeg ziekenhuis vol vliegen en
vol dode zieken! (zelfs de dokter is een dode zieke!)
de verpleegsters zijn voor de soldaten gevlucht!
of naar hen toe geheupwiegd...
er is niets aan de hand. alleen mijn been gloeit
net niet binnen krabbereik
buiten jankt een hondje.
kon ik maar opstaan om het te troosten.
hier zijn er slechts nog vliegen om te koesteren.
© Raf Vantuykom, 2003
Uit: Goualante pour Samirah,
gedichten als protest tegen de oorlog in Irak