BIOGRAFIE
Op die warme vrijdagmiddag 7 mei 1971, om ongeveer 16.00
uur, werd de wereld verrijkt met het bestaan van Diann
van Faassen. "Poëzie is het kronkelende pad
tussen de smalle en de brede weg", is een veelvuldig
geciteerde uitspraak van de dichteres, die beweert dat
zij enkel dicht om haar volmakingproces te kunnen voltooien.
Diann werd geboren als Dianne Hilde van Faassen en heeft
inmiddels de e laten vallen omdat zij het eerste stadium
van de cursus 'Worden wie je eigenlijk bent' met succes
heeft afgesloten. Uiteindelijk zal zij kunnen volstaan
met D., wanneer zij ook de andere stadia heeft doorlopen.
Verwacht wordt dat dit hooguit nog enkele tientallen jaren
zal duren.
Ze debuteerde met de bundel Driemaaldaags ( Vers
en Gezond, Den Haag 1991). Sindsdien verschijnt zij op
de diverse podia in het land. In 1998 verscheen Toverfietsje,
dat in 1999 werd opgevolgd door Altijd naar de kermis,
beide uitgegeven in eigen beheer.
Diann is sinds 1988 woonachtig in Den Haag waar zij literaire
evenementen organiseert, poëzieworkshops geeft en
in de redactie van 'Bordelaise Literair' zit. Als dichteres
werkt ze momenteel met de poëziepopgroep D.O.M.
Gedichten van haar staan opgenomen in de bloemlezingen
Van Haagse dichters die voorbijgaan (Bzztôh,
2001) en in' Vanuit
de lucht (Passage,
2001)
Raadpleeg ook www.google.com
voor meer over Diann.
ER IS ALTIJD
Er is altijd iets te weten
Er moet altijd iets te weten zijn
Maar niemand laat zich kennen hier
Ik heb van beneden af
omhoog naar jouw balkon gekeken
bevangen door de ruimte zag ik je rennen
Ik zag je rennen tot je doorhad
dat je niet was in te halen - niet door mij
de galerijen waren leeg de spijlen schenen tralies
Jij ging mijn gangen na
en had handen rood als aarde
de lijnen in je handpalm waar je mij bewaarde
Jouw hand is door mijn huid gedrongen
om te ontrafelen wat mijn motieven zijn
wanneer je mijn zenuwen blootlegt is het slechts een kwestie
van tijd
Ik zou net als vroeger
willen kijken en tevreden zijn met het zicht
ik zou net als toen zonder verlangens willen zijn
Maar er is altijd iets te weten
en we weten al zoveel
we willen altijd verder weten
en niemand laat zich kennen hier
© Diann
van Faassen, 2001