terug naar boven

---

Rivierenland

De rivieren komen samen, bij het dorp
waar jij geboren werd en ouder werd,
tussen zomerbekken en middenhollands land
waar water soms stijgend dreigt te zullen blazen,
drie maal, steeds harder,
steeds harder beukend tegen dijken die jouw land bewaken.

Als ik tuur, zo ver als ogen dragen
zie ik hek en gras en koe en hoor hoe vogel
schippersliedjes fluit en heel soms,
zie ik jou weer zitten bij het stromende water,

elke dag ouder wordend
om zo dood te kunnen gaan.

© Sander Koolwijk, 2005

De Vliehorst

(Volgens zeggen de grootste zandvlakte van noord-west Europa,
ontstaan langs de Flevostroom door stenen die braken uit rotsen,
getransporteerd werden door zwaartekracht,
meegenomen, gemaald en gescheiden door rivieren,
opgeslokt en vervoerd door de zee,
gesleten door golven en tenslotte geschuurd door de branding
tot ze een diameter bezaten van een halve tot twee millimeter
en op dit nieuwe, enorme vlakland werden achtergelaten.)


Als het meervoud van zand in onze taal nog ontstaat,
dan zal het zijn oorsprong hier vinden.


© Sander Koolwijk, 2004

 

De hand die je vroeg had je gekregen als je er niet om had gevraagd

Je stond er wat bedremmeld bij, het restaurant was er stil van
maar je had kunnen weten, dat ik zulke dingen niet tegen je zeg.

Ga aan de andere kant van de wereld zitten, ik zal over je schrijven.
Verdwijn uit mijn ogen en ik zal je zeggen dat ik je mis.

De rok die je kocht stroop ik af van je lijf,
ja ik vind hem dus mooi.
De zijden sjaal die je kocht knoop ik als een doek om je kop,
ja ik vind hem dus mooi.
Vraag me wat ik van je leven vind en ik zwijg je dood,

want ik ben iemand die een bar binnen kan lopen,
aan de bar kan gaan staan, naar je kan kijken en denken
wat ben jij mooi - maar niets zeggen en denken
dat ik een bar binnen kan lopen en aan de bar kan gaan staan
naar je kan kijken en denken
wat ben jij mooi - waarop je me aankijkt en vraagt wat er is
waarop ik zeg dat er niets is
waarop je zegt dan niet en de andere kant opkijkt
waarop ik niet vraag wat er is
waarop je toch zegt dat er niets is
waarop ik niets zeg en de andere kant opkijk
en we beide staan te staren in de smoel van een ander
die vraagt wat er is - waarop we niets zeggen, ons hoofd afwenden
en ik naar je zal kijken en denken

wat ben jij mooi.

Waarna je snel genoeg leert dat als ik niets zeg het mooi is
en wanneer je het vraagt het snel mooi is geweest.

© Sander Koolwijk, 2005

terug naar boven

---