BIOGRAFIE

Adriaan is op 13 mei 1976 in Amsterdam geboren op de plek waar hij 23 jaar later, op 14 november 1999 aan een hersentumor overlijdt. Op vierjarige leeftijd gaat hij naar de kleuterklas van de vrije school (Geert Grooteschool). Nadat hij heeft leren lezen, leest hij het ene boek na het andere. Een tijdlang tot drie boeken per week. Favoriet is Het oneindige verhaal van Michael Ende, dat hij vijf maal leest. In de poëzielessen op school slaat de vonk over. Hier maakt hij in 1991 onder meer het gedicht 'Stilte'.


Adriaan Lakerveld (© Jeroen Lakerveld, 1995)

Zijn eerste doorbraak is het eindwerkstuk voor de Vrije School in 1994. Dit bestaat uit een combinatie van verhalen en gedichten. Bij de podiumpresentatie blijkt dat hij zijn werk ook weet over te brengen. Op velerlei plaatsen benut hij tot het einde toe elke kans om zijn werk voor het voetlicht te brengen, van de lokale radio tot het podium van Poetry International.

Na zijn schoolperiode, afgerond met een Vwo-diploma, wil hij zonder verplichtingen zijn, om alle tijd te kunnen geven aan het schrijven van een Boek. Omdat inbedding in een schrijversnetwerk hem toch wat waard is, gaat hij tekstschrijven studeren aan Hogeschool Noord-Holland. Daar leert hij Suzanne kennen (1995). Inmiddels woont hij op kamers. Het is de tijd met een hoge productie.

Als hij in 1996 van een vakantie terugkomt met een erger wordende pijn in zijn been, brengt dit hem bij Neurochirurgie. Reeds eerder is hij daar geweest, in 1991. Toen bracht onderzoek van zijn scoliose (kromme rug) een goedaardige tumor in zijn ruggenmerg aan het licht, waaraan hij in dat jaar geopereerd is. Maar nu is het ernstiger. Het is niet duidelijk wat er precies aan de hand is, totdat men 1998 een tumor uit zijn voorhersenen verwijdert.

Wil Adriaan tot dat moment niet van ziek zijn weten, na de operatie is dit veranderd. Hij toont de buitenwereld vooral zijn gezonde krachtige kant, ook als hij beseft hoe het er echt voorstaat. Inmiddels heeft hij school en kamer moeten opgeven, en gaandeweg verslechterd zijn gezondheid. Door een chemokuur in april 1999 voelt hij nieuwe energie, organiseert een groot verjaardagsfeest, en begint een dagboek. Hij herleest oud werk en staat er versteld van hoeveel werk over leven en sterven gaat. Wanneer hij eind augustus 1999 beseft dat nu echt zijn sterftijd gekomen is neemt hij vol vertrouwen afscheid.

Adriaan dacht groot, en straalde dat ook uit. Als hij als tiener een kledingzaak binnenkwam, werd hij met egards behandeld. Vanzelfsprekend. Kleine dingen als zijn kop stoten tegen de schouw leken meer emotie op te roepen dan een groeiende hersentumor. In zijn dagboek schreef hij in zijn laatste maanden: '…ik zou wel willen huilen…' en: 'Ik besef dat dat hele gedoe van leven en doodgaan deel is van een groot geheel, en wat valt er dan nog te huilen?' Hij vertelde tot tranen toe geroerd te zijn geweest bij twee momenten uit een voorstelling van de 'Faust', waarin het sterven verbonden is met een nieuw begin. Zijn dood is het begin van het uitkomen van Aan de oever van iets staan.

Ad Lakerveld, 2004

© Adriaan Lakerveld, 1997