SUDDEN IMPACT [fragment]


De sfeer is om te schieten.
De sleutel tot zijn falen
is het geheim van zijn succes.

Callahan's blik doorstaat
het vuur in de ogen
van de dienstdoende ambtenaar.
Go ahead. Make my day.

De zon is alweer op,
het wordt een lauwe dag,
een dag om zacht te werken.
Zijn leven draait zich om, en om, en,
tot het zijn tegenstander herkent.
The one constant
in an ever-changing universe.

Een hartaanval later
danst hij naar buiten.
Zijn tred licht,
zijn ogen flakkerend.

De dood is een pier
met uitzicht op meer.

Het is warmer geworden dan gedacht.

Harry ziet opnieuw de stad verkruimelen,
junks bepalen het straatbeeld,
niemand gaat opzij,
slierten gele en rode fietsen versieren
als rouwkransen de stad of wat daarvoor nog
doorgaat.

Waarom hebban allan mensen vakantie,
behalve jij en ik?

Hij zou hier kunnen werken,
de boel op orde kunnen brengen.
En als ze hem uitlachen,
slingert hij ze op de bon
voor belediging
van een placebo in functie.

© Onno Kosters, 2004

---

 

(-)

Zo breekt een askoude dag aan
en staat op zijn eiland een ijsbeer
met de air van een eiland te leven

van de lucht: snuit schuin omhoog,
bek beetje open, bloeddoorlopen
ogen half geloken, niets ontziend.

Een oude meester is er hier vroeg bij.
Hij neemt een foto als hield hij zichzelf
een meetsysteem nee een lepel voor.

Omgekeerd,

evenredig, schepsel dat uit het papier
naar voren treedt, uit het fixeer.
Zijn naaste en laatste gezel.

Dit heeft hij gezien, dit heeft hij niet
van een vreemde. Zich zo onvoltooiend,
drogend aan de lucht, zo een en al air,

zo een en al eiland, zo kan hij het ook.

terug naar boven

---