Dichter des vaderlands-gate

Poëzie is te belangrijk om aan dichters over te laten. Dat bleek begin deze week toen bekend werd dat de site waarop gestemd kan worden voor de nieuwe Dichter des Vaderlands het hele weekend met de benen wagenwijd open in cyberspace heeft gelegen. De site was vrij toegankelijk voor internetters die wilden weten wie er op wie had gestemd. Alle stemmen stonden er open en bloot, met naam, adres en telefoonnummer erbij. Met één keer knippen en plakken kon je alles op je eigen computer zetten. Foutje in de beveiliging. Een extra vervelende bijkomstigheid was dat er onder de plusminus 600 stemmers ook diverse dichters waren die zelf op de stemlijst staan. Zodoende beschikt Jan en alleman nu over een adequate adressenlijst. Nu heb ik, om ongewenste aandacht te vermijden, mijn telefoonnummer en adres al jaren geleden uit het telefoonboek laten halen. Omdat ik ook heb gestemd, met als gevolg dat mijn gegevens vrolijk een paar dagen over het internet hebben gezworven, kan ik het er net zo goed weer in laten zetten.

Dat de Was des Vaderlands een weekend lang buiten hing, had ook grappige kanten. Er kwamen genante feiten aan het licht. Zo bleek dat Elly de Waard, Driek van Wissen en Ilja Leonard Pfeijffer op zichzelf hadden gestemd. Het lijkt me duidelijk dat deze gewaardeerde collega’s zich daarmee voldoende belachelijk hebben gemaakt om ongeschikt te worden verklaard voor het Dichterschap des Vaderlands – of belachelijk genoeg om juist er zeer geschikt voor te zijn, daar ben ik nog niet uit. De heren hadden trouwens opvallend veel stemmen uit hun woonplaats, wat doet vermoeden dat ze respectievelijk de plaatselijke huisvrouwenvereniging en de Leidse corpora hebben weten te mobiliseren. Het is maar goed dat Sinterklaas niet mee mag doen, die schijnt nog altijd veel aanhang onder de jeugd te hebben.
Zelf heb ik – het stond in de krant, wat volgens mij ook schending van privacy is, want ik had geen toestemming gegeven voor het openbaar maken van mijn voorkeur – op Jules Deelder gestemd. Waarom? Omdat hij me bij uitstek geschikt lijkt voor de functie. Deelder is een merk. Hij is een van de weinige dichters die ook als dichter bekend is geworden onder een veel grotere groep mensen dan die paar duizend poëzieliefhebbers. Met een vuistdik verzameld werk in de winkel hoeft hij niets meer te bewijzen, hij kan met wat geluk nog een jaar of dertig mee, hij is zeer productief, hij dicht in voor iedereen begrijpelijke taal, hij is nog altijd een groot performer en het interesseert hem geen hol wat een ander van zijn werk vindt. Met andere woorden: een perfecte kandidaat voor een functie waarbij je snel moet kunnen werken, geregeld optreden en een dikke huid hebben voor het gekrakeel dat rond de dorpspomp losbarst na elk gedicht dat je in functie hebt geschreven. Het blijkt echter geen zin te hebben om op Jules Deelder te stemmen, want hij heeft er, evenmin als Drs. P., die me ondanks zijn aanzienlijke leeftijd ook zeer geschikt lijkt, geen zin in. Waarom staan ze dan toch, blijkbaar tegen wil en dank, op het stemformulier? Poetry International mag het weten.

Wat zijn de verkiezingen voor de nieuwe Dichter des Vaderlands waard? Ze zijn georganiseerd door mensen zonder benul van de huidige gevaren van stemmen per internet. Ze zijn zo slecht beveiligd dat het volkomen onduidelijk is of de uitslag straks het gevolg is van een eerlijke stemming of van een hackerskraak in opdracht van Driek van Wissen. En ze worden, eerlijk of niet, vermoedelijk gewonnen door de een of andere eigengeiler die zichzelf met de functie wil profileren in plaats van ambassadeur te zijn voor alle poëzie, zoals het hoort. De nieuwe Dichter des Vaderlands, wie het ook wordt, is bij voorbaat al geen Dichter der Vaderlands, maar de Prins der Klungelaars. Jammer, jammer, jammer.

© Ingmar Heytze, 2004

terug naar boven

---