BIOGRAFIE
Karin Ellen Giphart (Dordrecht, 29 oktober 1968) is een
laatbloeier. Ze is doctorandus in de Engelse literatuur
en heeft zich met name gespecialiseerd op het gebied van
verteltranten. In april 2005 debuteert ze met de roman
Maak me blij, die zal verschijnen bij Nijgh &
Van Ditmar. Net als haar broer Ronald
kan zij het schrijven niet laten, maar zij is daarnaast
ook dichter en singer/songwriter. Ook heeft zij een biografie
in sprookjesvorm geschreven over haar moeder, oud PvdA
Tweede Kamerlid Wijnie
Jabaaij. Zij hoopt deze in 2005 uit te geven, 10 jaar
na het overlijden van haar moeder.
Op 9 november 2002 trad ze op bij het Crossing
Border Festival.
Karin woont in Amsterdam met haar twee kinderen.
In augustus 2002 bezocht ze met haar vriendin
Toña
Wong Chung als speciaal correspondent van het Algemeen
Dagblad en Rottend
Staal de International Society of Poets Convention
2002 te Washington. Ze deed daarover in beide periodieken
verslag. Lees hier
haar artikel uit het Algemeen Dagblad.
Een van de dichters die ze daar ontmoette was Stephen
Dunn. Als reactie op zijn gedicht 'Creators'
schreef ze het gedicht 'Existence'.
Op 16 januari 2005 presenteert ze de cd 'And she bites'
in de kleine zaal van Paradiso
Raadpleeg ook www.google.com
voor meer over Karin Giphart.
WARE HET
NIET
Je bent lief, zegt ze, maar je bent de Ware niet.
Ze ligt in mijn armen en verroert zich niet.
Ik staar naar haar borsten, maar zie ze niet.
Ik ben de Ware niet? Ik ben de Ware niet?
22 jaar, met nog zoveel jaren in 't verschiet
33 jaar, met jouw geur aan mijn handen
En jouw lippen om mijn verdriet
Want ik ben de Ware niet,
Ik ben weer eens de Ware niet.
Dat dat überhaupt al speelde wist ik niet.
3 weken de lusten believen is te kort
Voor zo'n voorbarige conclusie, vind je niet?
Je kent me niet, zeg ik, je kent me niet.
Of jij de Ware bent, weet ik ook echt niet.
Ik weet het wel, maar ik geloof het niet.
Misschien morgen wel, maar nu nog niet.
© Karin Giphart, 2002
terug naar
boven
EXISTENCE
To this day
the bowl looks down on her
with softspoken cries
of unabaited shame.
It is a twisted fate
winning a mindless game.
Customs had asked her
Golf?
No.
Tennis?
No. Poetry.
Wow.
They quickly let her pass.
They oohd her.
They aaahd her.
They believed the charade.
A winner out of her
The bowl had made.
Poets and passion, prizes and shows
To this day she doesn't know
if she was like the bowl
a mere example
to excite the masses and silence the critics
or if they truly liked her poem.
The bowl beckons her attention
in vain today
she is writing a poem
that she will never enter
in any contest nor pay a fee for again
this poem will not need to prove
its worthiness is its existence.
© Karin Giphart, 2002
eerder gepubliceerd in de Epibode,
29-8-2002