laatste update 7 november 2001 (click for English version)
Raadpleeg ook www.google.com voor meer over André Degen.
FLASH
De mond: trekkerig.
De tijd: elastisch, rekkerig.
Ik word opgetild
en kom neer
in de watten wolken
van mijn eigen goedigheid.
De hersens worden gelei
en krijgen uitlopers
naar alle windstreken.
Van uithoek
naar uithoek
liggen in mijn lichaam
klimaten
uiteen.
In de zomer klappertandend
wacht ik op de goede gloed
en als het hart op hol slaat
schiet ik vol
heerlijk gloeiend bloed
en van onderen word ik
vloeibaar vuur.
Achter mijn oogleden
draaft een razende parade.
Ik kauw op de tijd
en blaas een bel
die geluidloos spat.
De dingen staan anders tot elkaar
al hebben ze niet bewogen.
Een dimensie extra
is ertussen geschoven.
De papperige ledematen
en de uitgelopen geest
worden samengekneed
in de vroege morgen
tot wat de buitenwacht
maar benoemen moet.
© André Degen, 2000
HULSHORSTERZAND
Twee lichamen geleden hadden wij hier een liefde begaan. Op de tijd verstoven woorden lagen uit in tot aarde weergekeerde wolkenformaties. Nu, op stukgelopen paden, keken wij het geluk in de rug. Rondom ons klonk de verte dichterbij. Achter de coulissen reden treinen mensen uit elkaar. In de takken hingen nog onzichtbaar de strikken. Everzwijnen hadden als dolgeworden schatgravers de aarde gekeerd. Nog nooit zo schreeuwerig hadden reclamevliegtuigjes de grote leegte ondertiteld. Op een buizerd na die onze stiltes bijeen riep hadden wij het landschap sprakeloos gekregen. Op de branding der bossen werd ons het laatste licht uit de ogen gespoeld. Onze grafheuvel was opgericht al in de tijd dat wij beiden nog geen naam mochten hebben. ©
André Degen, 2001 CONTACT
alweer zo'n internetpagina uit Epibreren |