EXCLUSIEF: DE DICHTERS UIT EPIBREREN VEILIG TERUG TE EPIBREREN

Epibreren - Om 01.22 uur bezorgde het veer Charon een zilverkleurige Volkswagen Bora met drie vermoeide 'Dichters uit' terug op het eiland van een lange en hete dag op Lowlands. Voor circa 700 mensen brachten ze daar een vijftien minuten durende voorstelling, ditmaal voor de verandering met videoprojecties van door Jan Klug geproduceerde en gefabriceerde animaties.

Van de 56.300 in eerste instantie niet in dichters geïnteresseerde festivalgangers kocht er desalniettemin één de bundel 'Deze dagen' bij de signeersessie, waarmee Bart FM Droog de enige dichter was die via de officiële kanalen een dichtbundel verkocht bij Lowlands 2001 (en naar verluid de enige literaire auteur die er überhaupt een boek verkocht). Als eerste reactie op wat zij van Lowlands vonden, antwoordden de dichters: "Het was er te heet en het was er te vol. Dus reden we ter verkoeling uiteindelijk weer Noordwaarts, om bij het Noorderzon-Festival in Groningen nog een te gek concert van Die Anarchistische Abendunterhaltung (DAAU) bij te wonen. Dat was echt speciaal: ze speelden voor 500 mensen de sterren van de hemel. Het begon te regenen, harder en harder. Een klein deel van het luchtig geklede publiek koos het hazepad. Waarop de violist van DAAU zei dat mensen met angst voor longontsteking op het beschutte podium plaats konden nemen. Een honderdtal mensen bevolkte daarop rustig de zij- en achterkanten van het podium. En DAAU speelde gepassioneerd door, voor de mensen op het podium en voor de 300 mensen die in de stromende regen de tribune bleven bezetten. En DAAU mocht niet ophouden: zelden hebben we een massaler 'meer, meer!' horen roepen na afloop van een concert." (Rottend Staal Online, 27-8-2001)

DICHTER UIT EPBREREN OVER ZUID-AFRIKA

Epibreren - Op het dorpsplein van Epibreren sprak Liesbeth van Dalsum met Bart FM Droog over Zuid-Afrika.

Van Dalsum: "En hoe voelde dat nu, Zuid-Afrika?"
Droog: "Wel, warm. Het is er nu zomer, de palmen droegen blad en de mensen korte broeken."
Van Dalsum: "Wat hebben jullie er gedaan?"


Andy Fierens en Tjitse Hofman op de campus van de Universiteit van Stellenbosch, maart 2002 (foto © Bart FM Droog)

Droog: "We hebben met De Dichters uit Epibreren zes voordrachten gegeven op het Woordfees in Stellenbosch en in het Huis der Nederlanden in Kaapstad en daarnaast heb ik met Andy Fierens ook nog een extra voordracht gegeven in de tuin van regisseur en wijnboer André Liebenberg, aan de voet van de Helderberg, onder de sterrenpracht van de Zuidelijke halfrondhemel. Dit als extraatje bij het concert van de cellist Francois le Roux.
Het was erg prettig gewoon in het Nederlands te kunnen voordragen op 10.000 kilometer van huis."
Van Dalsum: "Nog iets interessants gezien?"
Droog: "Jazeker. Op literair vlak tal van boeiende voordrachten bijgewoond, mooie bundels en cd's gekocht en interessante dichters en schrijvers ontmoet.
Net als in Nederland is er ook in Zuid-Afrika een behoorlijk aantal 'jonge' dichters als Melt Myburgh, Toast Coetzer, Tertius Kapp, Gert Vlok Nel, Jelleke Wieringa en Elsibe Loubser druk bezig zich in bloemlezingen en op podia te manifesteren: men leze de bundels Nuwe Stemme 2 (Tafelberg Uitgewers Beperk, Kaapstad, 2001) en Uit die stof die see die skald se handevuurvoet tracks en die verstuite trein van wat verlange (Fenomeen Publikasies, Stellenbosch, 2001).
Ook was ik aangenaam verrast door de voordracht van de Nederlandse auteur Christine Otten, die haar prozatekst over haar ervaringen met de Last Poet Umar Bin Hassan uit het hoofd voordroeg. Retestrak.
Van Dalsum: "Merkte je nog iets van de apartheid?"
Droog: "Wel, het is moeilijk om daar iets zinnig over te zeggen - was er slechts een week en ben hoofdzakelijk in Stellenbosch - een universiteitsstadje - en directe omgeving geweest. Toch viel het me op dat de studenten te Stellenbosch hoofdzakelijk blank waren. Het merendeel van het bedienend personeel was zwart, dus tja. En dan die ellendige townships, die zch kilometer na kilometer langs de snelwegen uitstrekken. Heel kort door de bocht: er heerst nog steeds een economische apartheid, al dient gezegd dat er natuurlijk ook veel arme blanken zijn."

(Rottend Staal Online, 9-3-2002)

HOOFDREDACTIE IN UITHUIZERMEEDENS MEISTER EETHUIS GETRACEERD

Epibreren - Liesbeth van Dalsum trof gisteravond de hoofdredactie in blakende gezondheid aan in café-restaurant Meister Eethuis aan de Hoofdstraat 91 te Uithuizermeeden. Voor het pand stond een verlengde gepantserde Volvo, inderdaad met imperial.

Liesbeth van Dalsum: 'Och, jullie leven nog!'
Jan Klug: 'Ja, hoezo?'
Van Dalsum: 'Wel, de NCRV berichtte over jullie overlijden middels dit, naar ik inmiddels uitgevonden heb, gefingeerde ANP-bericht:

Dichters komen om bij auto-ongeluk

Uithuizermeeden (ANP) De Groninger Dichters uit Epibreren zijn omgekomen bij een auto-ongeluk. Tjitse Hofman (30) zat achter het stuur. De passagiers Jan Klug (33) en Bart FM Droog (38) zaten op respectievelijk de bijrijdersstoel en op het imperial.

Op slag dood

Hofman reed omstreeks half elf met een geleende auto achter op een vrachtwagen die op de randweg-west te Uithuizermeeden voor het verkeerslicht stond te wachten. Volgens de politie reed de chauffeur met hoge snelheid en merkte hij de vrachtwagen te laat op. Ondanks heftig remmen raakte de wagen met de linkerflank de achterzijde van de truck. De inzittenden waren op slag dood.'

Hofman: 'Waarom zouden ze dat toch doen?'
Droog: 'Gebeurde dat op diezelfde NCRV-site waarop we maandag werden uitgemaakt voor 'Eikels uit Epibreren?'
Van Dalsum: 'Ja. Hebben jullie enig idee wie dat en waarom doet?'
De Dichters uit Epibreren: 'Nee, wie daar wat dan ook op schrijft is volstrekt onduidelijk. Iedereen lijkt daar onder pseudoniem te schrijven en de meesten lijken ook elkaars pseudoniemen te gebruiken of te misbruiken, 't is maar hoe je het ziet.'
Én waarom? Dat is moeilijk te deduceren. Maar enige humor kan de maker van dat nep-nieuwsbericht niet ontzegd worden. Dat we een auto zouden moeten lenen, terwijl we een volle garage hebben, bijvoorbeeld. Dat er stoplichten zijn in Uithuizermeeden. Of een rondweg. Allemaal heel erg grappig.'
Van Dalsum: 'Jullie nemen het wel heel laconiek op.'
Epileeërs: 'Je kan het krijgen zoals je wil. Het is anderzijds natuurlijk een grof schandaal dat dit uitgerekend op een NCRV-site geschiedde. Een omroep die zichzelf aanprijst met de woorden 'respect, vertrouwen, liefde en fatsoen' en dit soort fratsen mogelijk maakt is wel een beetje vreemd bezig.
Je zou verwachten dat ze wel een of meer redacteuren op dat discussieforum gezet zouden hebben, juist om dit soort uitwassen tegen te gaan. Maar nee: scheld- en schuttingtaal alom en van enige redactie geen spoor.'
Van Dalsum: 'Doen deze problemen zich ook te Epibreren voor?'
Epizeeërs: 'Soms. In ons sporadisch bezochte gastenboek zetten naast fans ook adverteerders of andere kwaadwillenden berichten. Zoals je weet zijn advertenties per dorpsverordening verboden, dus dat wordt allemaal weggehaald.' (Rottend Staal Online, 18-8-2004)

TERUG UIT BIEZENMORTEL

Epibreren - Vanavond arriveerde de voltallige hoofdredactie veilig terug uit het Brabantse Biezenmortel, waar ze vijf dagen het Cardboard Sky Festival bijwoonden. Liesbeth van Dalsum vroeg de heren hoe het was.

Van Dalsum: 'Zo heren, was het wat?'
Tjitse Hofman: 'De kreten 'Meer meer!' en 'Yeah!' en 'Oe!' en 'A!' en 'Vooral veel meer!' en 'Lekker!' zijn van toepassing. In tijden heb ik niet zo gelachen, maar heb nu wel een kartonnen hoofd, zeg. Datkomt natuurlijk van al die Cardboardskydiver-cocktails.
Vond het heel maf zo in de regen weer huiswaarts te keren, het leek soms net of ik het allemaal gedroomd had.'
Jan Klug: 'Sehr gut.'
Bart FM Droog: 'Gaaf en geweldig en gigantisch leerzaam.
Van Dalsum: Dat is wel heel summier allemaal. Vertel eens wat meer.
Droog: 'Op een weiland op het terrein van Huize Assisië in het Brabantse Biezenmortel vond de afgelopen dagen een van de leukste (straat)theaterfestivals plaats die ik ooit bijgewoond heb: het Cardboard Sky Festival. Waar theatergroepen, decorbouwers, regisseurs, schrijvers en dichters, licht- en geluidsmensen, theaterkostuummakers en koks vijf dagen naar hartelust experimenteerden, terwijl het publiek en Huize Assissië-bewoners er olijk tussendoor banjerden.

Elke voormiddag gaf de 'Raad van oude Dwazen' (met ondermeer Oerols Joop Mulder en De Parade's Terts Brinkhoff) een opdracht aan de medewerkers, die in groepen werden verdeeld en in een handvol uren samen een voorstelling moesten maken. Natuurlijk met wisselend resultaat, maar dat maakte niet uit: bij het repeteren kregen we regelmatig slappe lachaanvallen. Allerlachwekkendst was ook de 'Worst Show Ever', waarbij het tal van artiesten duidelijk moeite kostte om de slechtsteact die ze konden bedenken neer te zetten. Dat het doel bij dit optreden in plaats van applaus 'boe'-geroep oogsten was, ging het besef van sommige artiesten te buiten - wat op zich de volgende dag ook weer aardige taferelen opleverde.

De acts kwamen uit België, Canada, Denemarken, Engeland, Frankrijk, Nederland, Spanje en de Verenigde Staten en ze toonden van het grootschalige Metaaltoneel van theatergroep Tuig tot het intiem oplopen van de Franse La Fabrik Albédo alles wat op (straat)theatergebied mogelijk is. Dat het bij het festival niet ging om wie het meeste succes had, maar wie het grootste plezier had, werkte zeer enthousiasmerend. Er ontstonden spontaan huiveringwekkende stuntacts. Een paar mensen rolden over blauwe tonnen, meer mensen en tonnen vergaarden zich, decorbouwers improviseerden van bankjes een springschans en binnen een mum van tijd was iedereen in het tonnengerol en gesurf betrokken. Een zelfde soort iets gebeurde gisteravond: twee artiesten stoeien, anderen legden van karton razendsnel een boksring aan en voor je het wist zat je in het Biezenmortelse worstelkamioenschap, waarin fel gestreden en geschreeuwd werd. Ouderwets spektakel, waarbij het er heftig aan toe ging.

Deze laatste vijf dagen is er te veel gebeurd om kort samen te vatten: ik heb geweldige acts gezien, zoals de al eerder genoemde La Fabrik Albédo, die als twee drie meter hoge geheime dienst-snuffelaars met uitschuifbare nekken het publiek besnuffelden en hele slechte, zoals wijzelf en de witte konijnen in de Worst Show Ever. Dan was het weer aandoenlijk, zoals het intieme optreden van André Manuel voor een groot uitgevallen poppenkast, of heel aanstekelijk, zoals de Drie Naakte Mannen en de World Championship Trugo, die simultaan in Biezenmortel enMelbourne gehouden werd en op beide locaties per internetverbinding te volgen was.

Kortom: er is eigenlijk maar één ding belangrijk voor een festival, en dat is dat het de juiste sfeer moet hebben. Het Cardboardsky Festivalheeft die sfeer, en die sfeer is niet alleen goed, maar bovenal geweldig. Ik verheug me op de volgende editie!' (Rottend Staal Online, 20-9-2004)

Deze pagina is onderdeel van het dagblad voor poëzie Rottend Staal Online