In februari 2004 organiseerde Rottend Staal de verkiezing voor een nieuwe Dichter des Vaderklands, na het aftreden van Gerrit Komrij. Ruim 1000 mensen brachten een stem uit. Simon Vinkenoog werd verkozen tot tweede DdV en Liesbeth van Dalsum peilde de opinies.

EEN STEMGERECHTIGDE LEGT UIT

Epibreren - Onder de 386 kiezers bevindt zich ook Richard Dekker, hoofdredacteur van het tijdschrift Passionate. Liesbeth van Dalsum vroeg hem naar hoe hij tot zijn keuze kwam. Zijn overwegingen zijn louter persoonlijk en moeten niet gezien worden als het redactionele standpunt van Passionate.

Liesbeth van Dalsum: 'Lieve Richard, schat. Aan welke dichters dacht je in eerste instantie toen je hoorde van de verkiezing?'
Richard Dekker: 'Aan Wigman, Heytze, Stitou en Zwagerman.'
Van Dalsum: 'Maar?'
Dekker: 'Menno Wigman vind ik de beste dichter van deze vier toppers. Maar hém wil ik toch maar niet in de rol van hofdichter duwen. Laat Menno maar liever de gedichten schrijven die hij zelf wil schrijven.'
Van Dalsum: 'Dus?'
Dekker: 'Varkensroze ansichten van Mustafa Stitou is de bundel waar ik het meest van genoten heb de laatste maanden. Heerlijk om mee op stap te gaan. De rij voor de kassa van de Albert Heijn kan mij niet lang genoeg zijn: laat mij maar op een gedicht van Stitou kauwen. Maar een dichter des vaderlands? Nee. Arme trage Mustafa, de koninklijke baby kan al lopen, de hooggeplaatste overledene ligt al weken onder de zoden, het rapport van de onderzoekscommissie van de nationale ramp ligt al bij het oud papier tegen de tijd dat zijn gedicht af is.'
Van Dalsum: 'En toen?'
Dekker: 'Ik denk dat Ingmar Heytze van alle vaderlandse dichters het beste in staat is om in opdracht geschreven gedichten toch eigen te laten klinken. Ingmar is ook een eersteklas poëziepromotor. Hij bewijst dat kwaliteit en populariteit heel goed samen gaan. Maar van een dichter des vaderlands mag op z'n minst op de Gedichtendag een toernee langs Rotterdam en Groningen worden verwacht. Per trein natuurlijk, want hoofdsponsor NS wil wel een eersteklascoupé in het NOS Journaal in beeld. Alleen daarom valt Ingmar af.'
Van Dalsum: 'Maar daar is toch een oplossing voor bedacht?'
Dekker: 'Ja, nu blijkt dat Ingmar Heytze een boodschappenjongen heeft gevonden in de 'dichtende ordonnans' Hanz Mirck is het verhaal wel enigszins veranderd. Maar ja, de Rottend Staal-verkiezing is streng: je mag maar één keer je stem uitbrengen, en ik stemde voor de bekendmaking van de duo-kandidaatstelling.
Hoe dan ook: naar aanleiding van de vorige verkiezing in 2000 schreef ik in Pa§ionate: 'Ingmar Heytze, nu oefent hij nog als huisfilosoof van het Centraal Museum, straks de dichter des vaderlands 2005-2010, al moet heel § er een abonnement op het NRC voor nemen!''
Van Dalsum: 'Ik zal zo eens kijken of een van de bureauredacteuren dat stuk hier online kan krijgen. Maar waar waren we gebleven?'
Dekker: 'Bij mijn volgende favoriet.'
Van Dalsum: 'Juist ja. Wie mag dat wezen?'
Dekker: 'Bij Joost Zwagerman. Want ook de gedichten van Joost Zwagerman zijn om te smullen. Op commando kan hij alle stijlen produceren. Als geen andere dichter in Nederland kent hij de weg naar Hilversum. En van een geëngageerde schrijver zoals hij mag je wel het nodige vuurwerk in zijn hofgedichten verwachten.'
Van Dalsum: 'Dus..?'
Dekker (klimt op een strandpaal en brult uit): 'JOOST ZWAGERMAN IS DE KOMENDE VIJF JAAR DE DEMOCATISCH GEKOZEN DDV!'
(Rottend Staal Online, 8-2-2004)