Groninger dichters: Daniël Dee

naar beginpagina                                 naar overzicht Groninger dichters

Daniël Dee


foto: Henk Veenstra, 2000
Daniël Dee (Empangeni, Zuid-Afrika, 1975) is student Nederlandse taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen en werkt als columnist bij radio en enkele bladen. Dee droeg zijn gedichten voor op o.a. muziekfestival Lowlands te Biddinghuizen en  poëziefestival Poetry International te Rotterdam.

 

Ook droeg hij voor bij literatuurfestival Winterschrift te Groningen, literatuurfestival De Wintertuin te Arnhem en Nijmegen, de Mooi weer spelen te Delft, verder in Vlaardingen, Den Haag, Dordrecht en andere steden. 
Publicaties van zijn hand verschenen in o.a. de bloemlezingen Honderd Dichters, Relations, en Moeder en Kind, de literaire tijdschriften 'Rottend Staal', 'Passionate' en 'Krakatau', in de dagbladen 'Metro', 'Het Rotterdams Dagblad', 'Het Nieuwsblad van het Noorden'. Verder zijn er de dichtbundels Startschot (1999 - met Tsead Bruinja, Petra Else Jekel en Ramona Maramis) en Mijn Glimlach Zit Vast In De Tijdzone November (2000) van Daniëls hand verschenen. In de zomer van 2000 verscheen zijn dichtbundel Waardeloos, bij 2+2=5 Publicaties te Groningen. In 2001 verscheen Dubbelblind, met de gedichten die hij en Petra Else Jekel in opdracht van de Rijksuniversiteit Groningen schreven.
In november 2001 bracht hij de bloemlezing Vanuit de lucht - de eerste generatie dichters van de 21ste eeuw uit bij Uitgeverij Passage.
In november 2002 verscheen zijn officiele debuut 3d - schetsjes van onvermogen bij Uitgeverij Passage.

Zie ook zijn website: www.danieldee.nl

Zie ook www.google.com voor meer Daniël Dee.


Rook
 
Ik hoest op de nachten van verlangend vertier
Van moeders houdt uw dochters binnen
Van vaders prevel zachtjes smeekgebeden
Van dochters schreeuw het uit van genot
 
Ik hoest op de geur de dreun de kleur
Van een wazige gewaarwording in de onderwereld
Waarin ik de scepter zwaaide voor mijn bevrediging
Toen ik, de hofnar, de gruwelijke koning was
 
Ik hoest op rivieren van bloedrode wijn
Of wijnrood bloed die stromen door de straten
En nadagen waarin strompelen de enige weg was
 
En met de laatste rochel, de laatste druppel sputum
Zal ik niets zijn, zal ik blijven een lieve jongen
Verblijvend in de hemel zoals mijn ouders geloven
 
© Daniël Dee

bronnen: Petra Else Jekel, december 2000 en Bart FM Droog, oktober 2002

terug naar boven