Epibreren

GESCHIEDENIS Nederlands waddeneiland, behorend tot de gemeente Eemsmond. Tot 1580 behoorde Epibreren (betekenis: bij breeuwen, plaats waar in vroeger tijden waddenkogges gebreeuwd werden) tot het klooster te Aduard. Behoorde na 1580 tot Groningen, dat het in 1638 verkocht aan de familie Stachouwer, die het tot de Franse tijd als heerlijkheid bezat. De oorspronkelijke bewoners hielden zich in leven door strandjutten en wadwormsteken. Een vreselijk virus ontvolkte het eiland in 1850. Daarna tot 1858 in bezit van J.E. Banck, welke het eiland in 1892 verkocht aan de Duitse graaf Von Bernstorff bis Kluge. In 1897 werd het eiland hervolkt met nakomelingen van de sedert 1632 woningloze bevolking van de verdronken stad Reimerswaal. Na de Tweede Wereldoorlog werd Epibreren door de Staat der Nederlanden overgenomen en ontwikkelde zich tot een toevluchtsoord voor tal van dichters en schrijvers. terug naar boven DE EPIMENS Geïsoleerd eiland herbergde unieke dwergmensensoort Dichters verantwoordelijk voor uitsterven Epimens? Dresden - Is het een hobbit? Is het een kabouter? Nee, het is Homo epibrerensis, de amper tien centimeter grote mensensoort die minstens tot tien jaar geleden leefde op een geïsoleerd Nederlands eiland. Duitse en Luxemburgse wetenschappers hebben op het eiland Epibreren overblijfselen van de dwergmensen opgegraven. Het lijkt haast het begin van het scenario voor een avonturenfilm of een roman: op een geïsoleerd eiland leeft een unieke mensensoort, een dwerg mensensoort, vergezeld van al even unieke dieren als dwergzwanen en reusachtige konijnen. Vele honderdduizenden jaren lang waren de mensen op Epibreren geïsoleerd van die in de rest van de wereld. Terwijl de rest van de planeet onder de voet werd gelopen door de succesvolle Homo sapiens (onze soort), ging de evolutie op Epibreren rustig haar eigen gang. De overblijfselen van Homo epibrerensis werden vorig jaar opgegraven in een duinpan te Epibreren, door een team onder leiding van de Duitse archeoloog Peter Braun. De onderzoekers vonden een skelet van een tien centimeter grote volwassen vrouw en losse botten van enkele andere individuen. In de nabijheid troffen ze ook eenvoudige stenen werktuigen aan, en veel botten van dieren. Waarschijnlijk jaagden de kleine mensen met stenen wapens, en gebruikten ze vuur. De vondsten worden vandaag beschreven in het wetenschappelijke vakblad Asphalt. De dwergmensen van Epibreren waren absoluut niet te vergelijken met Pygmeeën of andere kleine volkeren van vandaag. Niet alleen waren ze nog kleiner en hadden ze veel kleinere hersenen (Pygmeeën hebben vrijwel even grote hersenen als 'grote' mensen, terwijl de hersenen van H. epibrerensis maar zo groot als een erwt waren), maar vooral: ze behoorden tot een andere soort dan wij. Alle vandaag levende mensen horen tot eenzelfde biologische soort, Homo sapiens. Dat is voor wetenschappers precies een van de meest verrassende kanten van de ontdekking: dat er tot zo recent (tien jaar geleden en misschien zelfs nog recenter) een andere mensensoort dan de onze voorkwam. Experts dachten tot nu toe dat H. sapiens al tienduizenden jaren het rijk voor zich had op onze planeet; zeker sinds de verdwijning van Homo neanderthalensis (de Neanderthalers) een kleine dertigduizend jaar geleden. De onderzoekers vermoeden dat de dwergmensen van Epibreren afstammen van veel grotere mensen, behorend tot de soort Homo erectus, die een klein miljoen jaar geleden vanuit Europa de zee moeten hebben overgestoken. Het is niet bekend of de Epimens en Homo sapiens elkaar ooit ontmoet hebben - maar gezien zijn bedenkelijke reputatie staat H. sapiens toch meteen op de lijst verdachten voor het verdwijnen van H. epibrerensis . In elk geval moet H. sapiens ooit in de buurt geweest zijn, want al tienduizend jaar geleden zijn leden van onze soort vanuit Azië via Europa naar Schiermonnikoog gemigreerd. Het zou kunnen dat ze vreedzaam naast elkaar leefden, maar het is ook mogelijk dat H. sapiens op de kleine Epimens jaagde of hem als een concurrent zag, schrijven de onderzoekers in Asphalt. De huidige populatie van Epibreren, grotendeels bestaande uit dichters en toevalligerwijze tien jaar geleden op het eiland gearriveerd, onthoudt zich van elk commentaar. (Rottend Staal Online, 28-10-2004) terug naar boven CARMIGGELT EN EPIBREREN Zo bracht Simon Carmiggelt samen met zijn mâitresse Renate Rubinstein een wild weekend op het eiland door, in de zomer van 1953. Om dit voor zijn vrouw te verdoezelen én om te voorkomen dat het eiland door te veel toeristen bezocht zou gaan worden voerde hij kort daarna het werkwoord 'epibreren' in. In 1994, kort na hun ontstaan in Paterswolde trok de toen nog naamloze dichtersgroep naar het eiland en vond onderdak in het in een grote Atlantik Wall bunker gevestigde Hotel Hel. Sedertdien noemt deze groep zich: De Dichters uit Epibreren. De Dichters voor Epibreren. terug naar boven NATUURSCHOON Naast dichters, vissers en een muzikant kan men op Epibreren blauwe zeehonden en vooral veel vogels aantreffen. Bijzonder is de kolonie waddenpinguins, uitermate amusante dieren die gelijk papegaaien geluiden kunnen nabootsen, en de befaamde Epibrerenuilen, die beelden nabootsen. Juist deze vogelpracht deed de van oorsprong Duitse muzikant én ornitholoog Jan Klug besluiten zich op Epibreren te vestigen. terug naar boven ROUTEBESCHRIJVING Epibreren bevindt zich op drie kilometer ten noordoosten van Groningens gezelligste haven Noordpolderzijl en is enkel bij eb bewadloopbaar. Om in Noordpolderzijl te geraken reize men naar Groningen-Stad, alwaar men de trein naar Usquert neemt en daar langs de oude molen loopt richting Noordpolderzijl. Men kijke goed uit bij het oversteken van de drukke N363, waarover menig Noord-Groninger agrariër met tractor of combine én vaak in aangeschoten staat voortraast. Veiliger is het derhalve in Groningen-Stad een automobiel van het type Opel Vectra of Ford Mondeo (met amfibische eigenschappen) te huren of aan te schaffen. Dat kan bijvoorbeeld naast de Ikea- en McDonalds-vestiging bij 'Opel van der Molen' aan de Europaweg. Vandaar rijdt men naar de imposante Groninger ringweg, volgt de borden richting Bedum / Eemshaven, neemt de afslag naar die plaatsen, volgt de N46 in noordoostelijke richting. Na een flukse steenworp komt men dan bij de afslag naar Garsthuizen. Daar verlaat men de N46 en rijdt in noordelijke richting langs Eppenhuizen, Zandeweer en Doodstil tot men nabij Uithuizen op de drukke  N363, waarover menig Noord-Groninger agrariër met tractor of combine én vaak in aangeschoten staat voortraast, stuit. De meest logische route - de N363 in westelijke richting volgen tot men bij de oude molen te Usquert het bordje naar Noordpolderzijl aantreft - moeten we dan ook ten stelligste ontraden. Beter kan men, na het zorgvuldig nemen van de kruising, over de akkers in noordwestwestelijke richting rijden. Let u onderweg wel op de sloten die u enkel door flink gas te geven vóór de kleine dijkjes over kunt komen. Als men dan in Noordpolderzijl is beland, en er eventueel een kopje koffie in café het Zielhoes heeft genuttigd, rijdt men de zeedijk op en dan eerst over de kwelders en vervolgens - afhankelijk van het tij - door de waddendrek of over het water verder in noordoostelijke richting. Vergeet u dan vooral niet de amfibische eigenschappen van uw automobiel te activeren door middel van het knopje pal onder de stuurkolom. Epibreren ligt op een kleine twee nautische mijlen uit de kust. Bij het rijden over de zee - een fraai standaard ingebouwd foefje in moderne mobielen - lette men op Russische onderzeeërs of vers neergestorte Cessna's!  terug naar boven MUSEUM EN ZICHT OP MOLENS Naast het hoge gehalte aan natuurschoon heeft Epibreren ook op grauwe dagen genoeg vermaak aan de bezoeker te bieden. Sedert de zomer van 2000 bevindt zich in de kelder van Hotel  Hel het Museum van Onnatuurlijke Mysterieën, een buitengemeen goed gedocumenteerd museum voor al het buitenissige. In de bibliotheek bevindt zich het vermakelijke Epibreren-archief. Vanaf het hoge duin aan de zuidzuide van het eiland heeft men een prachtig zicht op de koren- en pelmolen 'De Liefde' te Uithuizen. Op dat duin is een internetzuil aan te treffen, zodat de goedgemutste toerist ook bij bij mist of donkerte kan genieten van 'De Liefde, middels de website van molenaar Bob Poppen. terug naar boven STRANDCONCOURS, JAARLIJKS OP DE TWEEDE PAASDAG Epibreren - Het jaarlijkse Epibrerenstrandconcours op de tweede paasdag heeft dit jaar wederom drommen bezoekers naar het eiland getrokken. Zesenvijftig dames streden vanmorgen om de titel. Nadat alle tien onderdelen (met o.a. zeehondenpletten, voggewrikken en een modeshow) voltooid waren riep de jury Jasmijn Parafernalia uit het Friese Gearslach tot Miss Epibeach 2002 uit. Onderstaande een fotoreportage van het concours door onze medewerker Gabriël Kousbroek Anja, Tanja en Rita Rozenvoet maken zich gereed voor het zeehondenpletten - het onderdeel dat ze met maar liefst 523 punten wonnen! Bij de modeshow waren net als vorig jaar Rozalie Tannenbaum en Daphne Heerckens veruit favoriet. Toch konden ze dit jaar niet op tegen Machteld Hernia, die zich op de foto rechts achter de schuttting aan het omkleden is. Bij het onderdeel zeehondlokken wist Jasmijn Parafernalia niet alleen zeehonden maar ook twee busladingen foto-Japanners naar zich toe te lokken Na het concours bijkomen van de zware strijd. Het was weer erg fijn en gezellig. (Epibode, 1-4-2002)