BIOGRAFIE
Dichter en prozaïst Willie Verhegghe werd op 22 juni
1947 te Denderleeuw geboren. Hij studeerde journalistiek
aan het Pershuis te Brussel en was tot 2003 verbonden
aan het Departement WVC, afdeling Muziek, Letteren en
Podiumkunsten, eveneens te Brussel.
Hij was redactiesecretaris van Open Deur, het maandblad
van het voormalige Ministerie van Cultuur te Brussel en
schreef recensies voor Vooruit, De
Morgen, Ons
Erfdeel, Knack,
Wij, Poëziekrant
en Het Volk. Hij is vast medewerker aan het Amsterdamse
wielertijdschrift
'De Muur'.
|
Hij ontving de Vanessa-prijs (1974),
Premies van de Vlaamse Club Brussel (1978 en 1979),
de Dr. Anton de Pesseroey J.L. de Belderprijs (1983),
de Poëzieprijs van Meise (1985) en de Prijs van
de Vlaamse Club Brussel (1987). |
Willie Verhegghe
© Hendrik
De Schrijver, 2004
|
|
Verhegghe werd op Gedichtendag 2004 aangesteld
als Stadsdichter van Ninove
omwille van de kwaliteit van zijn verschenen werk, zijn
sociaal engagement en zijn uitstraling binnen de wereld
van dichters en schrijvers. Verhegghe publiceerde reeds
een vijfentwintigtal dichtbundels waarvan drie over en
ten bate van mentaal gehandicapten, twee met anti-oorlogspoëzie
en een over de mijnramp van Marcinelle.
Bovenal is Verhegghe de belangrijkste Nederlandstalige
wielerdichter, niet onbelangrijk voor een stad waar jaarlijks
de eindstrijd wordt gestreden van de Ronde van Vlaanderen.
Hoewel niet in Ninove geboren is hij zeer nauw verbonden
met het leven van de Denderstad, wat zich vaak in zijn
werken weerspiegelt.
Verhegghe is door het gemeentebestuur van Ninove op Gedichtendag
2004 benoemd voor een periode van twee jaar. Jaarlijks
worden van hem vier gedichten en toonmomenten verwacht.
Hij heeft de artistieke vrijheid en samen met de culturele
diensten van de stad worden de onderwerpen en toonmomenten
besproken. Tijdens de 'ambtsperiode' heeft de stad de
rechten over de werken die door de stadsdichter in opdracht
van de stad werden geschreven
Raadpleeg ook www.google.com
voor meer over Willie Verhegghe.
RENNERS STERVEN NIET
- in memoriam
Remi Van Vreckom -
Renners sterven niet,
ze verdwijnen alleen maar uit het zicht
eens zij de laatste finish hebben overschreden
en de snelheid van het leven
hen met stijve spieren achterlaat.
Want koersen blijven ze,
ook al vallen hart en wielen stil,
zij gaan in duizend hoofden door
met duwen en nooit doodgaan,
hun zweet geeft blijvend glans
aan het asfalt.
Weet dat
wanneer de aarde hen dan toch
met tegenzin bedekt,
hun naam voor altijd
als een echo tussen bergen
zal weerklinken.
© Willie Verhegghe
eerder gepubliceerd in Tourmalet
(Poëziecentrum, Gent, 2001)
terug naar
boven
NINOVE, EEN ODE
De Dender scheurt en schuurt je middendoor
en in de vele zwartgeschubde vissen jaagt
het bloed dat door Filips van Valois met zwaard
en lans en pijl binnen je muren werd vergoten.
Maar je bleef trots en stout,een stad
die zich koestert in haar jas van oude stenen
en warmt aan het zwavelgeel uit de fabrieken
of het licht dat in gloeilampen werd gevat.
Je poorten blijven op de wereld openstaan,
je bier is honing voor de droogste keel
en één dag in het jaar schrijven renners
op je asfalt
met hun zweet geschiedenis,een feest van kracht.
En als de avond valt en het duister
van de nacht je torens tart zingen monniken
in hun slapende abdijruïnes een lepradokter
naar de hoge wolken van het heldendom.
© Willie Verhegghe,
2004