Benne van der Velde 

biografie	gedichten:	contact
	Blijft een schrale troost schat, 2002
	Muts, 2002

BIOGRAFIE

Benne van der Velde (13 maart 1974) uit Vlaardingen is naast dichter ex-2de jaars HBO student Writing for Performance aan de HKU te Utrecht. Daar leerde hij voor film, tv en theater schrijven.
Van 1993 tot 2002 was hij matroos bij de Veerdienst Rijnmond bv, op de veerboot tussen Vlaardingen en Pernis. Hij publiceerde gedichten in literaire tijdschriften en bloemlezingen, waaronder 'Schoon Schip', 'Krakatau', 'Op Ruwe Planken', 'Renaissance' en in de Meulenhoff Poëziekalender 2004. Bij Renaissance was hij redacteur, bij Krakatau is hij dat. In eigen beheer publiceerde hij de cd Ben Uitgesproken.

In de bloemlezing Vanuit de lucht (Passage, Groningen, 2001) staan drie verzen van hem afgedrukt. Bij de Poëziemarathon 2002 was hij van 04.00 t/m 04.30 uur te gast bij Karel ten Haafs en Daniël Dee's Radionacht. Ook trad hij op bij het Lowlands fesival, in 1999.

Benne van der Velde © Bart FM Droog, 2002

Benne werkte als lid van het kunstenaarscollectief 'Het Ongeboren Idee' mee aan het realiseren van een korte film, twee cd's, het presenteren van een talentenjacht voor verse bands, een lo-fi festival, een multimedia spektakel en verschillende poëzietentoonstellingen. De groep is onlangs weer bij elkaar gekomen: www.hetongeborenidee.nl. Op die site is een zeer uitgebreide biobibliografie van Benne te lezen.

Bij Poetry Slams in Den Haag, Amsterdam en Nijmegen won Van der Velde publieks- en/of juryprijzen.

Zie zijn weblog http://benne.web-log.nl/ en raadpleeg ook www.google.com voor meer over Benne van der Velde

MUTS

Als ik je nu ontstemd verzwijg
raakt die snaar alleen maar strakker

gespannen, toon ik wakker
terwijl ik dromers aan mijn penpunt rijg.

Door een vervalst naïef akkoord verspeeld
bespeel je me nog, tot serenades

die ik niet wil. Een hippiehades
van wie de zachtste klank weerloos verkilt...

Je van onderen luidkeels bezongen.

© Benne van der Velde, 2002

(-)

Blijft een schrale troost schat
nu ik weer achter je sta,

onze gezichten immer verhit.
Die ruzie net liep wel gesmeerd.

We weten allebei hoe nauw
je verbonden bent met mijn geëikel.

De wangen even paars nu
praatjes alle gaatjes vullen

© Benne van der Velde, 2002