Wouter Godijn zoekt geliefde foto: Petra Else Jekel

De op 31 juli 1955 te Amsterdam geboren Wouter Godijn toog medio jaren zeventig naar het Groningen vanwege een geliefde. De geliefde is verdwenen, maar Godijn is in Groningen gebleven, dat hij als verstekeling in Nederland beschouwt, waar hij zich op afstand van het hectische Randstedelijke leven rustig in de marge kan bevinden.

In 1997 verscheen zijn roman Witte tongen (Contact, Amsterdam) en in 2000 verscheen ook bij Contact zijn dichtdebuutbundel Alle kinderen zijn van glas.
In het voorjaar van 2002 verschijnt zijn tweede dichtbundel Langzame nederlaag (Contact).
In zijn poëzie beweegt hij tussen het lyrische parlando enerzijds en het hermetische anderzijds. Hoewel 'Elsevier' in september 2000 meldde dat zijn grootste inspiratiebron Herman de Coninck was, zijn er meer dichters die hem inspireren: Martin Reints, Frank Koenegracht, Judith Herzberg, Rutger Kopland en K. Michel. Wouter Godijn is naast schrijver, dichter en medewerker aan het Nieuwsblad van het Noorden zorgzaam vader voor zijn dochter. Hij maakt zich zorgen over de groei van de Nederlandse economie, die de rustieke omgeving rond Groningen langzaam vermaalt tot kantoorparken en bedrijfsterreinen.