naar beginpagina naar overzicht Groninger dichters
Theo van Baaren Theo van Baaren (Utrecht, 13-5-1912 / Groningen, 4-5-1989) was naast
dichter, hoogleraar en beeldend kunstenaar oprichter van het illegale
surrealistische tijdschrift 'De
schone zakdoek', dat in de oorlogsjaren 1941-1944 in een oplage
van één exemplaar te Utrecht verscheen, omdat de Duitse
censuur pas actief werd bij een oplage vanaf vijf exemplaren. Van
Baaren was agnostisch hoogleraar in de Godsdienstgeschiedenis te Groningen.
Hij debuteerde in 1936 in 'Helikon'. Medewerker aan 'Opwaartsche
Wegen' (in 1937/1938) en 'Werk'. Theo van Baaren was gehuwd met
dichteres Gertrude Pape.
Zie ook www.google.com voor meer over Theo van Baaren.
Dichtbundels:
[titel niet bekend], eigen beheer, 1936
Een nieuw kerstspel, Van Gorcum, Assen, 1938
Gedichten, Helikon, Boosten & Stols, Maastricht, 1939
Versteend zeewier, Odyssee Pers, Utrecht, 1941 (herdruk 1944?)
Hoe-korter-hoe-liever, Amsterdam, 1976
Op het water geschreven, Meulenhoff, Amsterdam, 1978
De leegte tussen twee lampen, Meulenhoff, Amsterdam, 1979
In de lussen van de taal, Meulenhoff, Amsterdam, 1980
Een wereld van as, Meulenhoff, Amsterdam, 1981
De steen vergat te bloeden (bloemlezing), Meulenhoff, Amsterdam, 1983
Dromen hardop, Meulenhoff, Amsterdam, 1984
Trommels van marmer, Meulenhoff, Amsterdam, 1986
Een tafel in de wind, Meulenhoff, Amsterdam, 1989
bron: Bart FM Droog, november 2000 |