Literatuurfestival Winterschrift 1997. Café Droog, met v.l.n.r. Bart Chabot, Dirk van Weelden, Ronald Ohlsen, Henk Blanken, Didi de Paris en Diana Ozon. Ook werkten Jan Klug (muziek) en Tjitse Hofman (techniek) mee, wellicht met een loupe zichtbaar op de achtergrond.

---

Dit schreven de kranten erover:

ZIJN DE GRONINGER LITERATUURLIEFHEBBERS DOOR DE GRIEP BEVANGEN?
Het was stil op de tweede avond van het literatuurfestival Winterschrift. Alleen tijdens de talkshow van Bart Droog ontstond eventjes iets dat op het 'festivalgevoel' leek.
Gek genoeg zorgt de zeventiende editie van Winterschrift tot nu toe maar zelden voor blosjes op de wangen. aan de uitspraken die werden gedaan tijdens de tweede avond van het literatuurfestival Winterschrift in de Groninger Stadsschouwburg kan het niet gelegen hebben. Ook op de gasten (onder wie Andreas Burnier, Nanne Tepper, Judith Herzberg, Bart Chabot, Diana Ozon en Dirk van Weelden was weinig aan te merken.
Helaas waren er maar weinig mensen op komen draven. En dat blijkt een beetje de dood in de pot op zo'n festival. Zo hield Dirk van Weelden een rede in het Kruithuis over Literatuur en de Nieuwe Media voor een handjevol mensen dat waarschijnlijk heel veel van literatuur hield: muisstil hoorden ze het razend ingewikkelde betoog aan. Wel ging er op een gegeven moment een rolletje pepermunt rond. Alsof we in de kerk zaten en een breed uitgesmeerde preek beluisterden en we straks de zegen zouden krijgen en gesterkt weer huiswaarts mochten keren. (...)
Maar toen gebeurde er iets wonderlijks: Van Weelden was klaar en maakte plaats voor Bart Droog (een 'marginale' performing poet) die in het tot café omgetoverde Kruithuis naast Diana Ozon, Didi de Paris en Bart Chabot een aantal 'marginale' en relatief onbekende schrijvers onder wie de Groninger debutant Ronald Ohlsen en Henk Blanken ontving. En dat gordijn moest weg! Het Kruithuis was ineens te klein! En terecht: Droog voerde volstrekt stuurloze gesprekken met zijn gasten, werd op de gekste momenten onderbroken door de muzikant Jan Klug, die de ene keer op een saxofoon, dan weer op een dwarsfluit Aboriginal-achtige klanken te berde bracht, waarna een van de gasten opsprong om iets uit eigen werk te debiteren en het publiek liep naar de tap en bestelde bier en verdomd, er ontstond, zeg maar, een soort 'festivalgevoel'.(...)
(Bram Hulzebos, Nieuwsblad van het Noorden, 1-2-1997)

LITERATUURFESTIVAL WINTERSCHRIFT MET WEINIG VUURWERK
Groningen - Wat kan een literatuurfestival boeiend maken? Een lezing? Een interview? Een voordracht? Natuurlijk: alle onderdelen horen thuis binnen een festival waarin aandacht wordt besteed aan de hedendaagse literatuur en staan dan ook op het programma van de nieuwe editie van Winterschrift die op dit moment voor de helft voorbij is. Maar een tussenbalans maakt nu al duidelijk wat Winterschrift dit jaar mist: vuurwerk.
Een voorbeeld: gisteravond hield Dirk van Weelden een lezing over 'literatuur en de nieuwe media', waarin de toekomst van het boek op de achtergrond een rol van betekenis speelde. Van Weelden kreeg de mogelijkheid om zijn opvattingen duidelijk te maken, maar tegelijkertijd besef je als luisteraar maar al te goed dat sommige schrijvers een heel andere mening zijn toegedaan. Een dergelijk onderwerp schreeuwt in feite om een discussie, maar het is blijkbaar niet bij de organisatoren opgekomen om een dergelijke formule te bedenken. Dus kabbelt het festival voort met voornamelijk gesprekjes en voordrachten, zonder dat er voor de toeschouwers veel te beleven valt.
Zo kon het gesprek met schrijfster Andreas Burnier niet echt boeien, omdat het eigenlijk alleen interessant was voor de doorgewinterde liefhebbers van haar werk.
Wat wél enig vuurwerk opleverde was de manier waarop de Groninger dichter Bart Droog zichzelf en zijn vriendjes-schrijvers en dichters in de schijnwerpers probeerde te plaatsen. Het onderdeel bleef alleen jammer genoeg steken in aangename oppervlakkigheid. (...)
(Jacob Moerman, Drents Groningse Dagbladen, 1-2-1997)